Ένα καλοκαίρι σε ένα νησί 3

Ο καιρός περνά με όλες αυτές τις εντάσεις να υπάρχουν στην καθημερινότητα μου μέχρι που μου ανακοινώνεται από τους γονείς μου ότι θα ταξιδέψουμε για να πάμε στο χωριό το Σαββατοκύριακο που ακολουθούσε. Δεν με ένοιαζε καθόλου αλλά ήμουν απόλυτα συνεργάσιμη σε οτιδήποτε λέγαν διότι πολύ σύντομα θα έπρεπε να τους ανακοινώσω τις διακοπές που σχεδίαζα να ζήσω...Τις διακοπές που από την ημέρα που μου ανακοίνωσε η Νάντια είχαν γίνει η μόνη μου σκέψη και φαντασίωση. Η Παρασκευή δεν άργησε να έρθει και γυρνώντας από το μάθημα με περίμεναν για να αναχωρήσουμε για το χωριό το οποίο βρισκόταν περίπου μιάμιση ώρα μακριά από το σπίτι μας με το αυτοκίνητο. Άφησα την τσάντα μου βιαστικά στο σπίτι και μπήκα στο αμάξι για να φύγουμε χωρίς να έχω πάρει σχεδόν τίποτε μαζί μου αφού η μητέρα μου μου είχε πει ότι έχει βάλει τα απολύτως απαραίτητα σε ένα σάκο που είχε φτιάξει εκείνη για εμένα. Φύγαμε λοιπόν για το χωρίο χωρίς πολλά πολλά , φτάνοντας στο σπίτι στο χωρίο ο μπαμπάς μας είπε να κατέβουμε και να πάρουμε και τα πράγματα για να παρκάρει λίγο παρακάτω που υπήρχε περισσότερος χώρος ώστε να μην ενοχλεί το αυτοκίνητο και έτσι έγινε. κατέβηκα από το αυτοκίνητο αλλά η μαμά είπε θα έρθω και εγώ να παρκάρουμε, έτσι πήρα τον σάκο μου και έναν ακόμη και άρχισα να περπατάω για να μπω στο σπίτι μέχρι που πάγωσα με μια εικόνα που κατά λάθος αντίκρισα... Ο Κύριος Μάνος ένας άντρας ο οποίος είναι 60 ετών , γείτονας μας έκοβε τα χόρτα της αυλής του και είχε σταματήσει και ήταν στην περίφραξη που χώριζε την αυλή μας με την δική του ...ξεκουμπωμένος και κατουρούσε. Πάγωσα... φορούσε μια φόρμα εργασίας ολόσωμη η οποία ήταν ανοιγμένη με ένα φερμουάρ το οποίο ξεκινούσε από το λαιμό του και κατέβαινε μέχρι χαμηλά. ο Κύριος Μάνος ήταν γκριζομάλλης με λίγα γένια παχουλός .. ήταν κλασικός άντρας του χωριού και μόλις τον είχα δει στην κατάσταση αυτή... είχε λίγη κοιλία και το ένα του χέρι ήταν ακουμπισμένο στην λεκάνη του και με το άλλο του χέρι κρατούσε την πούτσα του η οποία ήταν σαν ένα αγγούρι.... σκουρόχρωμη με τον πουτσοκέφαλο του να είναι σαν μανιτάρι κατακόκκινο και η βάση του στο σώμα γεμάτη μαύρες τρίχες και από κάτω να κρέμονται τα αρχίδια του σαν 2 αυγά... μια κοιλιά γεμάτη τρίχες και χαμηλά αυτό το θέαμα... σάστισα και έμεινα σαν χαζούλα να τον κοιτάζω. Εκείνος με κατάλαβε και πραγματικά δεν αντέδρασε με χαιρέτησε και συνέχισε αυτό που έκανε... τελείωσε το κατούρημα και όπως κρατούσε την πούτσα του έκανε μια κίνηση με το χέρι του και την τίναξε αργά πάνω κάτω είδα να πετάγονται μερικές σταγόνες με αυτή του την κίνηση και όπως ήταν την έβαλε μέσα στην φόρμα εργασίας που φορούσε και σήκωσε το φερμουάρ μέχρι το στήθος του περίπου. δεν φορούσε εσώρουχο... φαινόταν η πούτσα του να κρέμεται σαν ένα πρησμένο πράγμα δίπλα από το μπούτι του. Τρελάθηκα! Μπήκα στο σπίτι όπου ήταν οι παππούδες μου τους χαιρέτησα και ήμουν σαν υπνωτισμένη απαντούσα εντελώς μηχανικά σε ότι με ρωτούσαν χωρίς να ξέρω τι απαντάω και το τι με ρωτάνε μπήκαν στο σπίτι και οι δικοί μου και αφού χαιρέτησαν τους παππούδες έπιασαν την κουβέντα. εγώ παγωμένη... να μην μπορώ να συνέλθω . Κουρασμένη από το ταξίδι και γενικώς από όλη τη μέρα αποφάσισα να φορέσω πιτζάμες . μόλις το είπα αυτό η μαμά είπε θα έρθω να στις βρω γιατί είναι ανακατεμένα όπως τα μάζεψα. πήγαμε στο δωμάτιο και άνοιξε τους σάκους και άρχισε να ψάχνει λέγοντας μου να ξεντυθώ... δεν ήταν και εύκολη απόφαση αυτή γιατί ήξερα σε τι κατάσταση ήμουν από μέσα... έβγαλα την μπλούζα και το σουτιέν και κατέβασα και την φόρμα που φορούσα και έλυσα και τα μαλλιά μου... μου έβγαλε μια μπλούζα σαν φανελάκι και ένα σορτσάκι για κάτω και τα άφησε πάνω στο κρεβάτι για να τα φορέσω. μέχρι που τα μάτια τις πέσανε στο εσώρουχο μου... φορούσα ένα γκρι κιλοτάκι το οποίο είχε γίνει σαν βρεγμένο στην περιοχή από το μουνάκι... είχα γίνει χάλια.... κατάλαβε αμέσως τι είχε συμβεί αλλά δεν ήξερε το λόγο... μου είπε βγαλτό μην το αφήσεις πάνω σου έτσι που είναι και μην φορέσεις στον ύπνο δεν χρειάζεται...και έτσι έκανα φόρεσα το φανελάκι και το σορτς το οποίο ήταν ένα μαύρο σορτσάκι σαν σατέν. και προσπάθησα να μην σκέφτομαι τίποτα από όσα με είχαν κάνει να έχω το εσώρουχο μου γεμάτο υγρά... βγήκα στο σαλόνι και ξάπλωσα λίγο στο καναπέ οι ρόγες μου σαν να τις κρατούσαν τραβηγμένες δυο αόρατα χέρια...και το σορτσάκι να μου είναι τόσο φαρδύ στα μπούτια μου που άφηνε το μουνί μου να παίρνει πραγματικά αέρα...και το είχε και πραγματικά ανάγκη γιατί έκαιγε στα αλήθεια... είχα αρχίσει να αντιλαμβάνομαι την έννοια ''φλογερή'' η ώρα είχε περάσει και με σήκωσαν προκειμένου να βοηθήσω στο τραπέζι που ετοιμάζαμε για φαγητό. φτάνοντας στην κουζίνα η γιαγιά μου έβαλε ένα τάπερ σε μια σακούλα και μου είπε - αυτό θα το πας στον Μάνο δίπλα είναι μόνος του και του είπα ότι θα του στείλω να δοκιμάσει . πάγωσα .... πριν προλάβω να πω κάτι μου είπε άντε άντε πετάξου και έλα γρήγορα γιατί θα κρυώσουν τα φαγητά θα σε περιμένουμε ξεκινήσουμε όλοι μαζί ένιωσα ξαφνικά το πρόσωπο μου να καίγεται και το σώμα μου να κάνει σπασμούς όπως όταν κρυώνουμε... φόρεσα ένα ζευγάρι παντόφλες και πήρα το τάπερ για να το πάω στον Κύριο Μάνο.... συνεχίζεται.......