Hayatın İzinde 1
8 yaşımda teyzem ve ailesiyle kalmaya başlamıştım ancak rahat değildim, küçük aklımda sadece yükmü oluyorum sorusu dönüyordu ancak ne yapabilirdim ki? Teyzem ve eniştem ben gelmeden evvel bana bir oda ayarlamış içine ihtiyacım olabilecek eşyaları koymuştu ve en önemlisi bilgisayar vardı, tabii evde dolaşan finduğuda unutmamak lazım, hanemizin küçük kızı İrem bana rahat vermiyordu, ilginç bir şekilde düşkündü bana
-abi oyun oynayalım, abi şunu yapalım
gibi laflar bitmiyordu. İrem’e bakıp onun ilgilenmek benim için bir vazifeydi, zira teyzemle eniştem sabahtan akşama kadar çalışıyorlardı, ev ve iş yeri yan yana olunca her şey kolay oluyor aslında biz onun yanına veya o bizim yanımıza uygun olduğu zaman gelip gidebiliyordu. Bu gidip gelme esnasında tanıştım onunla, her erkek çocuğunun kahramanı babasıdır, ben babamı küçükken kaybetmiştim ancak kahramanımı burada buldum, Mert bey… Öğlen yemek yemek için teyzemin yanına gitmiştik, oda tesadüfen mutfağa gelmişti. Mert bey
-Nurdan Hanım bi su alabilirmiyim?
daha sonra bana dönerek
-Nurdan hanımın yeğeni senmisin?
-Evet benim. Merhaba ben Gürkan
-Merhaba Gürkan, bende Mert memnun oldum. Hoş geldin iyimisin?
-Hoş buldum iyiyim, siz nasılsınız?
-bende iyiyim Gürkan…
Nereden bilebilirim bu tanıştığım insanın gelecekte en büyük sırdaşı, çalışanı ve hatta evladı olacağımı. Kısa bir sohbetin ardından ayrılmıştı Mert Bey daha sonra teyzem muhabbete girip;
-Oğlum, Mert bey çok iyi bir insandır, senin gelip bizimle kalacağımızı söylediğimizde bize çok yardım etti, hatta senin odadaki bilgisayarı o aldı sana hediye olarak. Ona sakın saygısızlık yapma, görüncede Mert bey veya efendim olarak seslen.
-Tamam teyze. Teyze bende çalışabilirim burada, sana veya enişteme yardım edebilirim isterseniz?
-Yok oğlum saol ama Selvi Hanım çok hoşlanmaz çalışan olmayanların evin içinde dolaşmasından. İrem ve sende mutfaktan öteye içeri geçmeyin ne olur ne olmaz. Selvi hanımda Mert beyin karısı onada ona göre hitap et sen
derken İrem’in yanımızda olmadığını fark ettik. Etrafta onu ararken çocuk sesleri ve içinde bir kadın sesi duyuldu, kadın
-Nurdan
diye bağırıyordu. Hemen beraber bahçeye çıktık ve baktığımızda İrem ve iki tane kız beraber çimlerde oturuyordu ve arkalarında akıllara kazınabilecek güzellikte bir kadın vardı. Zannediyorum Selvi hanım buydu ve teyzem hemen onun yanına gitmişti bende çocukların yanına...
-Ah irem nereye kayboldun aklımız çıktı!
-Merhaba ben ezgi 8 yaşındayım sen kimsin?
-Merhaba ben Gürkan Nurdan’ın yeğeniyim bende 8 yaşındayım,
derken gözlerim öbür kıza kaydı..
-Merhaba ben Esma, Ezgi’nin ablasıyım 10 yaşındayım…
arkadan Teyzem ve Selvi hanım geldi; Selvi hanım
-Bumu yeğenin Nurdan
üsten ve eleştirel bir tavırla konuşuyordu. Çocuk halimle rahatsız etmişti beni nedense…
-evet Selvi Hanım. Yeğenim Gürkan.
-demedimmi ben sana kızında yeğeninde evin içine girmeyecek ancak bu şekilde kabul ederim onu mutfaktan içeri geçmelerini istemiyorum !!!
-Haklısınız Selvi Hanım İrem aniden kaybolunca onu arıyorduk beraber ondan dolayı içeri girdi.
Selvi hanım tam cevap verecekken gür bir ses çıktı
-Selvi!
Mert Beydi bağıran, yanlarına çağırıp bir şeyler dedi teyzem ve Selvi hanıma, daha sonra teyzem teşekkür ederek beni ve İrem’i çağırdı, tam o esnada Selvi Hanım oflayarak önceden oturduğu yere gitti. Bu aile ile tanışmam bu şekilde olmuştu.
Mert Bey benim kızları ile aynı okulda okumamı istedi ve bütün okul masraflarını karşıladı, bu durumun benim için çok iyi olduğunu düşünmüştük ama aksine hiç iyi olmadı. İlkokulda bir sorun yoktu aslında Ezgi ile hep aynı sınıfta olduk bu sebeplede çok iyi arkadaş olduk, Esma Ablada hep bizimleydi bundan dolayı onunlada aramızdan su sızmazdı, ortaokula gelince işler değişti, Ezgi ile artık farklı sınıflardaydık ve benim hizmetli çocuğu olduğumu bilen zengin çocukları beni dışlamış, Ezgi ise sınıfından yeni arkadaşlar edinmiş artık çoğunlukla onlarla zaman geçiriyordu, Esma abla ise bizden zaten büyüktü, kendi çevresi vardı ve Liseye geçmesiyle çalışmaya başlamış, bende bu süreçte farklı alanlara merak sarmıştım; çoğunlukla evde olduğum için bilgisayarla çok içli dışlı oldum ve bu ilgiyi ilerleterek yazılım öğrenmeye başlamıştım ancak hep evde olduğumdan kilo aldığımı hissedip spora yazıldım.
-abi oyun oynayalım, abi şunu yapalım
gibi laflar bitmiyordu. İrem’e bakıp onun ilgilenmek benim için bir vazifeydi, zira teyzemle eniştem sabahtan akşama kadar çalışıyorlardı, ev ve iş yeri yan yana olunca her şey kolay oluyor aslında biz onun yanına veya o bizim yanımıza uygun olduğu zaman gelip gidebiliyordu. Bu gidip gelme esnasında tanıştım onunla, her erkek çocuğunun kahramanı babasıdır, ben babamı küçükken kaybetmiştim ancak kahramanımı burada buldum, Mert bey… Öğlen yemek yemek için teyzemin yanına gitmiştik, oda tesadüfen mutfağa gelmişti. Mert bey
-Nurdan Hanım bi su alabilirmiyim?
daha sonra bana dönerek
-Nurdan hanımın yeğeni senmisin?
-Evet benim. Merhaba ben Gürkan
-Merhaba Gürkan, bende Mert memnun oldum. Hoş geldin iyimisin?
-Hoş buldum iyiyim, siz nasılsınız?
-bende iyiyim Gürkan…
Nereden bilebilirim bu tanıştığım insanın gelecekte en büyük sırdaşı, çalışanı ve hatta evladı olacağımı. Kısa bir sohbetin ardından ayrılmıştı Mert Bey daha sonra teyzem muhabbete girip;
-Oğlum, Mert bey çok iyi bir insandır, senin gelip bizimle kalacağımızı söylediğimizde bize çok yardım etti, hatta senin odadaki bilgisayarı o aldı sana hediye olarak. Ona sakın saygısızlık yapma, görüncede Mert bey veya efendim olarak seslen.
-Tamam teyze. Teyze bende çalışabilirim burada, sana veya enişteme yardım edebilirim isterseniz?
-Yok oğlum saol ama Selvi Hanım çok hoşlanmaz çalışan olmayanların evin içinde dolaşmasından. İrem ve sende mutfaktan öteye içeri geçmeyin ne olur ne olmaz. Selvi hanımda Mert beyin karısı onada ona göre hitap et sen
derken İrem’in yanımızda olmadığını fark ettik. Etrafta onu ararken çocuk sesleri ve içinde bir kadın sesi duyuldu, kadın
-Nurdan
diye bağırıyordu. Hemen beraber bahçeye çıktık ve baktığımızda İrem ve iki tane kız beraber çimlerde oturuyordu ve arkalarında akıllara kazınabilecek güzellikte bir kadın vardı. Zannediyorum Selvi hanım buydu ve teyzem hemen onun yanına gitmişti bende çocukların yanına...
-Ah irem nereye kayboldun aklımız çıktı!
-Merhaba ben ezgi 8 yaşındayım sen kimsin?
-Merhaba ben Gürkan Nurdan’ın yeğeniyim bende 8 yaşındayım,
derken gözlerim öbür kıza kaydı..
-Merhaba ben Esma, Ezgi’nin ablasıyım 10 yaşındayım…
arkadan Teyzem ve Selvi hanım geldi; Selvi hanım
-Bumu yeğenin Nurdan
üsten ve eleştirel bir tavırla konuşuyordu. Çocuk halimle rahatsız etmişti beni nedense…
-evet Selvi Hanım. Yeğenim Gürkan.
-demedimmi ben sana kızında yeğeninde evin içine girmeyecek ancak bu şekilde kabul ederim onu mutfaktan içeri geçmelerini istemiyorum !!!
-Haklısınız Selvi Hanım İrem aniden kaybolunca onu arıyorduk beraber ondan dolayı içeri girdi.
Selvi hanım tam cevap verecekken gür bir ses çıktı
-Selvi!
Mert Beydi bağıran, yanlarına çağırıp bir şeyler dedi teyzem ve Selvi hanıma, daha sonra teyzem teşekkür ederek beni ve İrem’i çağırdı, tam o esnada Selvi Hanım oflayarak önceden oturduğu yere gitti. Bu aile ile tanışmam bu şekilde olmuştu.
Mert Bey benim kızları ile aynı okulda okumamı istedi ve bütün okul masraflarını karşıladı, bu durumun benim için çok iyi olduğunu düşünmüştük ama aksine hiç iyi olmadı. İlkokulda bir sorun yoktu aslında Ezgi ile hep aynı sınıfta olduk bu sebeplede çok iyi arkadaş olduk, Esma Ablada hep bizimleydi bundan dolayı onunlada aramızdan su sızmazdı, ortaokula gelince işler değişti, Ezgi ile artık farklı sınıflardaydık ve benim hizmetli çocuğu olduğumu bilen zengin çocukları beni dışlamış, Ezgi ise sınıfından yeni arkadaşlar edinmiş artık çoğunlukla onlarla zaman geçiriyordu, Esma abla ise bizden zaten büyüktü, kendi çevresi vardı ve Liseye geçmesiyle çalışmaya başlamış, bende bu süreçte farklı alanlara merak sarmıştım; çoğunlukla evde olduğum için bilgisayarla çok içli dışlı oldum ve bu ilgiyi ilerleterek yazılım öğrenmeye başlamıştım ancak hep evde olduğumdan kilo aldığımı hissedip spora yazıldım.
1 year ago